Son duman

Durdu

Aşık olduğu şehrin pis havasından derin bir nefes aldı.

Tüm zerrelerini dolduran pislikle başladı düşünmeye.

Bu kadar zor anları yaşayacak kadar ne yapmıştı?

Değer vermenin sonu neden hep hüsrandı diye düşündü durdu.

Oturduğu bankı yatağı yaptı.

Sigarasını şömine

Hayallerini yorgan...

Ve başladı derin ama cevapsız sorulara

Her soru bir düşüşün çelmesiydi

Her düşüş çamurlu bir yol

Hayat sonu gelmez bir uçurum...

Cevap bulamadıkça yoruldu

Yoruldukça daha da sıklaştı nefesleri

Sigara en büyük arkadaşı

Gökyüzü en büyük dostuydu.

Anılardan film yaptı

Aşık olduğu şehrin yalancı güzelliğinde

Başrol olmak hiç istemedi.

O'nu görmek fikri her şeye bedeldi...

Durdu

Ömrünün sonunu düşündü,

Sigarasından son bir duman alarak...

İzler

Geçmiş..

Şimdi bir ayna karşısında

İzleyip durduğum yara izi

Her bakış bir hatırlayış

Her dokunuş

Anıyı biraz yaşayış

Geçmiş

Hatıralarla daimi başa dönme

Sıkılmadan tekrar tekrar yaşama hissi

An bile ona koşmak.

Yara izi taşımak gibi hatıralar.

Kimse görmese

Senin körleşemediğin

İçeride başladığı andan beri kanayan

Nice dikişlerin bile engel olamadığı..

Geçmiş

Gözü kapamanın bile yitiremediği

Geçmiş

Hiç geçmemiş

Geçmeyen izler gibi…

Aynaya bakmak yerine

Hatıralara bakmak gibi.

Dün

Dün gitti

Bugün varla yok arasında garip bir soru

An hayatın omuzların yüklediği belirsizlik

Geçmiş geçmeyeni, bitirmiş

Gözler acının aynası

Yaş yara izleri

Gelecek artık uzak ihtimal

Yok edemediğin anlar birer perde gözlere...

Etrafı görmene imkan yok.

Sevgi bizle güzel değil artık.

Sevgi başlı başına tek taraflı

Sen şimdi acı bir hatıra gözde ki gibi

Ben yeni acıların ev sahibi

Ben şimdi misafirperver

Acı yüzsüz misafir

Ben şimdi bir aciz

Şimdi kimsesiz...

Geri ver

Umuda yolculuğumun adıydın sen

Zorluklarla çevrilmiş hayatımın Fatih’i

Kaçışlarımın gardiyanı…

Açlıktan gelen arayışımın çaresi

Bulamadığım ekmek.

‘Umut fakirin ekmeğiydi’

Yaşamın ve yaşatmanın zorlaştığı

Acıların galip geldiği karartılarda

Aydınlıktın.

Yol gösteren umudun adıydın sen.

Hayata küsmüş bir çocuğun çikolatası

Ağlayan bir bebeğin anası

İlmin başlangıcının hocası

Yarının habercisiydin sen…

İnanmanın zaferi

Doğacak sabahın güneşi

Kendini kaybetmişin yoluydun.

Yaşama tutan eli

Seven kalbi

İsteyen ruhu…

Bendin sen.

Beni bana geri veren.

Duygu

Sustu bazen

En şiddetli bağırmalarıyla

Konuşsa kimse anlayamayacaktı

Sustu.

İçinde ki hüznü ifade etmeye

Gücü yoktu,

Anlatacak kelimeleri de

Bazen bu sebepten farklı dillere yönelmeyi bile istedi

Sustu

Karşısındakilerin umursamazlığını bilerek

Dost görünenin yokluğunu görerek…

Sustu

Gezdiği diyarlarda bir iz aradı

Aynaya baktığında gördüğü

Katranlaşmış bir yüz aradı durdu.

Buldu

Gözleri buluştuğunda.

Sustu

Ama dili sustu

Göz yılların tüm birikimini

Saniyeleri yıla çevirerek kustu.

Bildi aynı duyguyu paylaşanların

Acıya kardeş olduklarını

Gördü                                    

Dünya üzerinde bir başına olmadığını

Rahatladı

Kendini anlayan bir kulun daha olduğunu bilerek

Sevdi

Bilmişliğin ötesine giderek

Ve yazdı

Aynı duyguya hakim olanlara ulaşana dek.

Yürümek

Yürümek

Daha hızlı ve daha da uzağa

Yürümek

Ne yağmura yenilmek

Ne çamura

Sadece yürümek kaçar adımlarla

Ondan kalan her anıdan uzaklaşarak

Yürümek

Önüne baktığın her adımda

Ondan kalan bir anıyı bırakarak

Yürümek

Döndüğün her köşe başından

Geçmişi de unutarak.

Ve koşmak

Karanlıktan

Ağaran tan yerine

Ve bilmek umudu

Yarını, yarını vereni

Silmek geçmişi

Anıyı, arda kalanı

Ve bilmek sevdanın yok olduğunu

Ve yürümek şimdi daha da hızlı

Yalnızlığa...

Uçurum

Bir yanım derin uçurum yine

Heyelana uğramış bir arazi

Sular altında kalmış bir köy

Umutsuz bir avcı

Bir yanım sensiz yine

Ayrılığın ortaya çıkardığı bir garip

Yokluğun getirdiği bezmişlik..

Bir yanım sen dolu artık

Bedenim bir savaş yeri

Ben büyük gazi.

Ruhum en derinden yaralı

Takat hiç kalmadı

Ben bir başına bir dünya şimdi

Etrafı seninle çevrili

Ne ben olabilmek var artık

Ne de sana teslim.

Ben bir kimsesiz şimdi

Kimsesizler yurdu olmayan

Bir çaresizlik artık hayat..

Savaşın ortasında kalmış

Bir çocuk şimdi ben

Her taraf ölüm

Her yer sensizlik...

Kim ?

Nereye gitmeli

Ne taraf bize gerçeği sunacak

Kim gerçekleri en derinden fısıldayacak bize

Ve kim saracak oluşan yarayı

Çıkarsız yürümeye kim öncü olacak

Kim öğretecek sevginin karşılıksız

Çıkarsız e beklentisiz olduğunu

Cahil bir çocuk kimden öğrenecek.

Kim gösterecek biz gibilere yolu

Sorulara kim cevap verecek

Enfal 63’ü, İsra 13’ü kim belirtecek.

Kim tutacak düşeni

Kalkmalarda kim değnek

Bizi bize kim saracak

Dünü,bugünü,yarını

Umudu,hayali

Seni,beni, bizi

Kim bilecek

Kim sevecek

Kim saracak…

Işık

Özledim bir şehrin karanlık sokaklarında

Işığa muhtaç gözler gibi aradım durdum.

Bir kıvılcım bile yetecekti yönüme

Ama yoktu

Ne bir ışık vardı bu karanlık gece

Ne de sen ömrümde

Yollar vardı gidecek,

Ne yönü belliydi

Nede varılacak yeri...

Amaçsızca arıyordum,

Önümü görmekten yoksun...

Çabaların bile işe yaramadığı zamanlar

Ben varım

Hayaller var

'Umut tek güç'

Ama sen...

Umudun beslediği

Gecenin karanlık

Kalbin aydınlık olduğu birandayım

Kurak topraklara düşen yağmur tanesi

Her hayalin

Ben direnmeye çalışan mevsim meyvesi

Ben sana muhtaç bir adam

Ben umut ile büyüyüp olgunlaşan

Ben seven

Ama sevilmeyen

Karanlık şehir sokaklarında...

Sevdalar

Kilometreler nedir ?

Nerede anlam kazanır

Nerede sadece birer rakam

Nerede baştan sona acı...

Uzaklık ayrı şehirler ki

Ayrı kalpler midir ?

Kilometreler mi aşılması imkansız

Düşünceler mi ?

Kalbin uzanamadığı uzaklık var mı dünyada

Mekke ne kadar uzak

Medine

Kudüs

İstanbul...

Sevmek neden zor o vakit

Mesafeler neden baş kahraman

Hikayeler neden acı?

Kim inandırdı bizi bunlara

Görmeden de sevmenin yerini kim çaldı

Yada kim aldı kalbimizi

Beynimiz

Fikrimiz

Bizi bizden kim aldı?

Postacıyı bekleyen gözlere ne oldu...

Sevda şimdi hangi zarflarda...

An-Anı

Neresinde kalmıştık bizli hayallerin

Hangi umut tohumlarını ekiyorduk geleceğe,

Yarından emin.

Neleri değiştiriyorduk hayatımızdan

Ayrılmak fikrinden uzak,

Kaç karar almıştık.

Kaç baharlar geçirip bir kalmıştık,

An’ı bırakıp yarınlarda…

Gitmenin aklımıza gelmediği hayallerin başında mıydık

Yoksa her hayal bir parçamızı koparan mı

Tatminsizlik miydi bizi siz yapan.

Nedendi gidiş

Yok oluş

Bizi siz yapan neydi…

Aynı bahçede okuduğumuz kitapları kim aldı?

Kim aldı hayallerimizi

Seni benden kim aldı…

An’ı unuttuğumuz bir günün sabahındayım.

Hayallerim sende kaldı

Anılar bende…

Mücadele

Hayat hep umutsuzluk değildir insana...

Önemli olan tek nokta yakalamaktır.

Kenarından, köşesinden

Tutup da bırakmamaktır.

Savaşmaktır bir karış toprak için

Mücadeleden yılmamaktır.

Olumsuzluklardan korkup

Keşkelere gömülmemektir hayat.

Tutmaktır hislerini

Duygularını dinlemektir.

Kör olmaktır,düne

Sağır olmaktır.

Sarılmaktır hayat

Hayaller

Yine gelene

Gelmek isteyene...

Hatalardan ders alıp sevmektir.

Kaybolmaktır gözlerde

Bir olmaktır.

Aynı hayallerde başrol olmak

Arkana bakmadan yürümek

Ufka ulaşmaktır hayat.

Sevmektir hayat.

Acının seni sevdiği gibi,

Yeni geleni sevmektir.

Belirti

Uzun bir yolculuğun başındayım

Ne dönmeye yüzüm var

Ne ilerlemeye mecalim

Bıraktıklarım aslında hiç olmayanlar

Varacaklarım var mı o bile meçhul...

Başlangıç düz bir arazi

Ne sonu var

Nede sana dair belirti.

Varlık şimdi ihtiyacın ta kendisi

Hayal yaşama belirtisi

His bir ölünün ki kadar...

Mesafeler aşılmak için

Molalar isteksiz yolculara,

Hanlar sevdanın keyfekederleri..

Ben...

Ciğerimin patlamasına müsade eden

Soluğu sadece hızlı varabilmek,

Sana gelebilmek için kullanan...

Yollar dünya hali hepsi bir ayrılık

Ben tüketmeye yemin etmiş

Aciz bir âmade...

Sen aslında hiç olmayan,

Ben seni bende mecbur kılan.

Yollar bir acı hatıra şimdi,

Ben kaldırımdan ibaret...

Savaş Meydanı

Savaşlardan kim galip çıktı
Kim kurbanlarına rağmen gerçekten kazandım dedi
Kim emindi mücadelesinden
Kim bilirdi yarını
Kılıçlar mı daha keskindi meydanlar da
Sözler ki dökülen öfke ile dudaktan
Yarın savaşı seni mi galip çıkardı,
Ben meydanından
Mağlup olmanın verdiği esarete mi vurgundum
Yoksa duyduğum arzu savaşa bile kabul müydü?

Sen olmak ben iken
Biz olmak hangi savaşın ön hazırlığı?
Surlarını aşmaya hangi hazırlık yeterdi
Kaç kalem lazım gelirdi başkentine varmaya
Sana gelmeye
Biz olmaya
Tariflerin hangisi...
Yok olmak
Hiç olmak ne demekti bu yolda...
Kaybolunan
Hiç olunan
Sevdanın hiç ettiği zamanda
Ölümün bile tiye aldığı beni
Şehit mi sayarlardı
Kendi canına kıyan
Bir aciz
Bir deli
Bir aşık ?

Bekledim..

Gitti

Ne bir bakışı kaldı geriye

Nede tatlı bir tebessüme sebep olacak hatırası

Gitti

Biten sevgisi ile başlayan kurtulma hissine.

Sözcükler dökmeye çalışırken,

Bitti

Kulaklarını kapadığı seslerden

Söylediklerini duymayacak kadar küçülerek

Yok şimdi

Geriye kalacak hatıralarını bile bırakmamak için

Yükselttiği ses tonunda

Yürüdü

Umursamazlığını üstüne en nadide takı yaparak

Bilmedi

Her adımı bir acı hatıranın anası

Bir anının celladı olduğunu

Gitti

Gelmedi

Bilmedi

Duymadı...

Kaldım

Gitmedim

Bildim

Duydum...

Attığı her adımı

Söylediği her sözü

Nefret dolu her bakışı

En derin noktalarda biriktirdim.

İzledim

Son hatıraları benimseyip

Ömür boyu yaşamak, yaşatmak için

Ve gitmedim

Bekledim gelir diye

İzledim son hatıraları..

Ve sevdim...

Ve sevdim tekrardan sever diye

Ve bildim...

Seven sevdiği ile beraberdir…

Çentik

Sabahı gören kaç canız burada

Kaç ruh eşlik etmekte beden otururken

Hayaller hangi anıları tekrardan yaşamakta

Geçmiş geçmeyeli kaç yıl geçti,

Ömründen yüzyıllar götüren..

Vakit yine hangi hayalde güç kaynağı

Ben kaçıncı ölüm düşüncesinde

Kaç çentik atıldı sen gideli

Kaç kalem tükendi satır başlarında

Ölüme kaç secde kaldı

Bize kaç dua

Hangi aminim de ki göz yaşımdın

Özlemsiz geçen kaç rükum

Ben hangi cemrede unutmuştum bizi

Sen hangi yazı kış etmiştin

Hangi deniz donmuştu o gün

Hangi bulut canavar olmuş...

Gökyüzü ne vakit boyandı kızıla

Ruhum nerede siyahtı.

Sen hangi yok da beyazlandın

Hangi noktada kırmızı süsledi

Ben hangi zamanlarda kana susadım...

Sen hangi çıkmaz sokakların sonu

İsmin kimin hatırasında artık

Can ne kadarda anlamlı

Ölüm ne kadarda yakın

Biz ne kadarda ırak…

Sen hangi arşın zirvesi

Ben hangi toprakta karınca

Ben hangi buzulda son bulacak

Ne vakit arşta var olacak...

Ölüm ne zaman gelir

Sen ne zaman...

Ay aydınlık

... Kabus dolu bir uykunun daha sonu bu çığlık

Etraf zifiri karanlık.

Ben karanlıktan değil de düşüncelerden kör.

Oda bakmaya korkar olduğum ayın ışığı altında aydın,

Gözlerim onu görmekten aciz..

Hiç umurumda bile olmayan yer,

Yeri kaplayan halı

Halıyı yol edinmiş ruh.

Korku beni benden almaktan ziyade,

Bana veren.

Düşüncelerime boyut atlatıp yanında kılan

Hayaller senin başrolünde en iyi aşk filmi.

Gözlerim halı desenlerinde bile sen

Etraf beni sana veren...

Ellerim arayışını sigarayı bulana kadar bırakmıyor...

Bedenen iyi olmak artık rafta

Kalben ve ruhen sonsuz bir savaş

En büyük sukut iki satır arası...

Karanlık dosta engel

Avuntu ezberden ibaret,

Dil tekrar etmekten aciz

Kalp atmayabilse keşke...

Hayat umutsuzca var olan

İnsan umuda kelepçe vuran

Hayal tozpembelikten uzak artık

Işık sonu gelmez yollarda,

Umut ışığın ucunda…

Acizlik acının başlangıcı

Körlük manen bir ölüş

Umut körün parmak uçları

Hayat yataktan kalmak

Acı uyku

Sen yokluk

Ben, Sen

Ben yokluk... 

Sabahlar

Zaman O'na beş kalmadıktan sonra neye yarar.

Sabahın gelmesi kimin umurunda.

Akşamlar kavuşma olmadıktan sonra,

Acıdan başka ne verebilir ki?

Vakit yine yalnızlığın son demi

Acı annesinden koparılan çocuğun gözyaşlarıyla eş değer

Ve ben ruhunu ummanda bırakmış,

Önünü görmekten aciz bir beden.

Varlık taşımaya anlam bulamadıkça, yokluk.

Sabahlar rutinlikten öteye geçemeyen

Zaman onu bulmak için var olan sebeplerden biri

Ve ben arayışlarda kaybolmuşlardan...

Yoğun düşüncelerin dünyadan kopardığı anın ikindisindeyim

Her yer sen

Her yer sessizlik

Her yer bizi ayıran…

Ayrılığın ayırdığı bedenlerin toplandığı bir yer var mıdır?

Beni anlayabilecek bir göz

Onu bulacak bir el

Bir kalp..

Ve ben umutlar eşliğinde,

Her vakitte daha çok yok olan…