Gidişin geride tek bir zerre bırakmayacak kadar ağır
Hatıralar hatırlanamayacak kadar eskimişti
İnsanoğlu düşünebilen bir hayvan iken
Yaşanmışlıkların çokluğu bunuda alıyordu elimizden
Yılların eskittiği bir bahar akşamındayım
Meskenim hatıraların son demleri
Yer sen olmayan
Yer beni almayan
Yer bizi bilmeyen...
Hayalini yerleştirdiğim İstanbul yok artık
İstanbulda yok olmuş ya neyse..
Kız kulesi laçkalaşmış
Aşiyan bir şarapçı barınağı
Vakıftepe kaçamakların tepesi artık...
Masumane sevdaların yok olduğu bir zamandayız sevgili
Avuç içlerinin rafa kalktığı
Parmak uçlarını anlamsızlaştığı...
Yine sensiz bir kışa özenmiş bahar akşamındayım
Hatıraların yok olduğu
Benim var olamayacak kadar hiç olduğum
Yine bir sensizliğin kalbimi zorladığı gecedeyim sevgili
Bir yanım ölümün kavuşması ile yanarken
Bir yanımda acının hazzına koşmaya can atıyor...
