Yarıda bırakılmak
Eksik kalmak
Hiç olmak...
Sırtımı dayadıklarımın eksikliğindendi düşüşlerim
Bir bacağını kaybetmiş sandalyeler gibi..
Hayat başlı başına bir tırmanıştı yukarıya
Merdivenleri adımlayarak
Yolları koşarak
Tepeleri tırmanarak
Sevdiklerim en iyi ekipmanlarımdı
Güvenliğin bol olduğu...
Kullanmadan bilemezdi insan malın kalitesini
İnsanın acizini
Yaşamadan göremezdi...
Tırmandığım tepede kopan bir ipin
Aciziyetindeyim bu sıralar
Düşmek ölüm
Tırmanmak kurtuluş
Düşmeye izin
Tırmanmaya güç yok...
Asılı kaldığım noktada biten umut tohumumla
Ecel kapısını bekliyor
Azraile sevgi besliyorum.
Ya gelirselerin hayali
Gelmeyeceklerin gerçeği ile...
