Damla damla

İzlediği yağmurda kaybolmak
Bazen de bir tek damlası olmak istiyordu
Gideni kendi başına bulmanın çaresizliğini
En yakınına bile aktaramazken
Kendi içinde uçsuz bucaksız savaşlar veriyordu
Yalnızlığın adıydı geceler
Bir başına yaşıyormuş hissi hep onunla...
Damla olmakta kesmiyordu artık
Yetişemiyor ulaşamıyordu amacına
Güçsüz düşmesi


Kuruyup gitmesi yakmıyordu canını,
Bulamayışın yaktığı kadar.
Giden arkasına bile bak(a)mazken
Her ufukta onu bulma hayali kavuruyordu bedeni
Damla yetmiyordu artık
Bulut olmak lazımdı.
Diyar diyar gezmeli
Bulmak için dolmalı
Doldukça taşmalı
Ona değebilme düşüncesiyle var olmalı... Yetmiyordu zaman
Vakit ayrılığa hiç gelmiyor
Her an onunla mesut bir şekilde yaşanıyordu da
Yağmur hep sürmüyordu..
Aynı solumanın bile verdiği mutluluklarda yoktu artık
Aynı toprakta bulunmakla yetinmek gerekiyor
Ona karışmak
Onunla olmak için yağmur olmak gerekiyordu
O olmak gerekiyor
Ona karışmak
Bir olmak
Beraber olmak
Her şey gerekiyor da onunla olan
Hiçbir şey gerçekleşmiyor...
Zaman akıyor da
Ölüm bir türlü gelmiyor…