Pages

7 Ocak 2015 Çarşamba

İşte O'an

Otogardan kalkıyor can diyen
Son görüş son hissediş anları.. 
Bir daha göremeyecekmiş gibi elinde bulunduğu anı sonuna kadar değerlendiriyor.
Nefret ediyor ayrılık vaktini haber veren adamdan.
Bir ömür nefret ediyor hemde hiç tanımadan.
Gidiyor cana can katan
Bütün eksik bıraktıklar ile...
İstem dışı dur desede dudaklar,
Bir yandanda vedaya hazır gibi el sallıyor.
Biliyor aslında bu bir terkediliş değil ama korkuyor mesafelerden.
Yanında olamama korkusu yakıyor canı ve hiç bir ağrıya benzemiyor. 
İçi acıyor insanın, sanki giden yâr değilde içinden bir parça sökülüpte biniyor otobüse... 
Bildikleri korkutuyor belkide, zamanın kötülüğü... 
Biliyor mesafelerin sevdalara vurduğu darbeleri...
Burada başlıyor zaten ilk ayrılık
Yıpranan bozulan düzen ilk defa burada rahatsız ediyor, babasının annesine güvendiği gibi güvenemiyor.
İşte burada bitiyor...
Onun hislerine verdiği peşin hükümler..
Kendilerinide 'herkes' kefesine koyduğunda başlıyor ayrılık. 
Belli etmemek için mücadeleler versede,
Göz yaşları herşeyi seriyor ortaya, direnemiyor artik yer çekimine hiç bir hücresi
Yolun başında daha bitiyor kendisi, bitiriyor herkesi...
Korkularından korkan oluyor insanlar.
Bitirene attıkları suçları görmeden kızıyorlar,
Tutmuyorlar verilen sözleri
Yarım kalıyor...
Erken terkediyor güven tutulan tepeleri
Başaracağız nidalarında kaybediliyor,
Hayatın mutluluk olan devirleri.
Görmeden, haber bile alamayanlar böyle kalkıyor rafa,
Bitiriyor insan kendini kendi kendine.. 
Akıyor zaman
Geçiyor An
Ama bitmiyor yarın derdi..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder