Ağlayamamak

Ağlamak mı zordu ağlatmak mı ?

Kendimi bildim bileli ağlamayı beceremeyen bir kulum.

İçinde volkanlar da patlasa

Dereler çağlayan olup da aksa

Yaş benim gözümde sadece birikmekle kalıp

Aşağıya taşmazdı.

Bir insanın şu hayatta başına gelen en berbat şeydir ağlayamamak.

Rahatlayıp hüznü dışarı atamamak...

Erkekler mi ağlamazdı

Yoksa en çok onlar mı ağlardı bilemedim hiç

Benim tek bildiğim ağlamakta,

Yemek kadar

Su kadar

Hava kadar

Aşk kadar ihtiyaç...

Bizim eksikliğimiz

Taşamayan volkanımız

İçimizi eriten

Her gün daha çok öldüren...

Lakin benim bu halimden daha kötü haller varmış.

Ağlayamadığın gibi ağlatan olmak...

O yaşların her damlasının sebebi olup

Her öfkesinde yer almak..

Her saniyesi hüzün, acı, keder

Ağlamadan, ağlayanı anlatamam ama

Bilirim.

Ağlatan olmak o volkanlarda yanmaktan daha beter.

Ölümün her darbesini alıp

Ölmemek

Acıyı daha da çok hissetmek

Ağlatan olmak eksik kalmak biraz

Biraz hissiz

Biraz yarım

Biraz ruhsuz kalmak.

Ağlatan olmak

Her damlada ölüp

Yeni gelenlerde bir daha ölmek

Ölüp ölüp dirilmek

Acıyı ta kaynağında tadıp lal olmak.

Ağlatan olmak aslında hepten yok olmak.