Üşüyorum

Yalnızlığın beynime oyun oynadığı zaman boldu

Hayallere inanır bir hale gelmiştim artık

Kafamda dönenler gerçeğe yansıyalı

Sensizlik dolu kaç ömre bedeldi?

Seni benden ayıran toprağın üstündeyim bu gece

Yerin altındakileri unutalı çok oldu

Gökyüzü manzarası var ufuklarımda artık

Umut besliyor yaşantımı

Ufuk besliyor parmak uçlarımı...

Gidenlere gözümü kapatmayı sayende öğrendim

Gidenlerin hiç gelmediğini de...

Gelenlerinde elbet birgün gideceğini

Hayat yalnızlıktan ibaretti artık

Hayallerden öteye geçemeyen mutluluklar

Ufuklarda kaybolan onlar

Onları aramaktan köreren bizler

Zaman şimdi hiç vakti soğuk günlerde

Üşüyen parmak uçlarıma kendi nefesimde yetmiyor

Sigarada yok...

Nefesim kesiliyor

Gücüm gidiyor

Üşüyorum

Ne soba ısıtıyor 

Nede anılar

Beden sevgi ile sarılana ihtiyaç

Sevgi dünyada hiç olmayan

Ben şimdi bir çaresiz hasta

Ölüm karşısında saygı duruşunda

Kavuşmanın karşısında...