Martılar..

Denizler hep bir bekleyiş midir ?

İnsan oğlu deniz kenarında hep huzur bulduğunu söyler. Gelenlerin hayallerinden mi yoksa gidenlerin gerçeğinden mi ?

İnsana acıda huzur verir mi ?

Gidişin gerçek olduğu dünyada gelişler nerede ?

Nerede bekliyor bizi gelecek?

Gelecek aslında hiç gelmeyen mi ?

An bizimken yarında ne var ?

An-ı yaşamak yerine daldığımız hayaller/Acılardan çıkıp da önümüze bakmak için neyi bekliyoruz ?

Yarından kim emin, Sabaha kimler uyanmış ?

Oturup denizin kenarına ufuğa dalmak yerine yanındaki dosta yaslanmak neden zordur ?

An-ı yaşama arzusu kimsede yok mudur ?

Gelin bugün oturalım denizin kenarına gidenleri bırakalım gitsin, biz kalalım biz olalım.

Kendimizle konuşalım. An-ımıza bakalım

Yolumuzu çizelim.

Bırakalım gemide kimlerin olduğunu da biz neredeyiz ona bakalım.

Martılara bakalım, yemek arayışlarına

İstanbul’u en güzel onlar izlerken düştükleri senin elinde ki simide bakalım.

Martıyı yönettiğin gibi simit ile

Hayatı da yönet ellerin ile

Yolu çizelim birlikte gidelim deniz kenarına arayalım özlediğimizi gel diyelim…

Sarılalım hayata sarılalım bize

                    Gel bir olalım da

                       An-ı yaşayalım

           Simidi olalım martının

          Martı olalım hayatta….