Şarkılar…

Yalancı aşklara kandık sanki hepimiz… Bir yabancının yazdığı şarkı sözlerine vurulmak gibi. Onları okuyan sanatçılara platonikçe bağlanmak gibi…

Farkında bile değildik her eserde başka kişilerin parmaklarının olduğunu… Başkalarının dertleri, mutlulukları, aşklarını başkalarının anlatması ne garip şeydi değil mi? Sana olan bağlantılarımı ne de güzel anlatmıştı aslında… Seni sensiz yaşayan ben… Benim farkımda bile olmayan başkalarının mutluluğunu tadan sen… Mutluluk böyle bir şey miydi acaba…
Senin gülmenin bile benim kahkahalar atmama neden olması?

Anlıyorum artık beden bir süre sonra düzenli yaptığı şeyleri hissetmemeye başlıyor gibi. Kalbimin acıları artık hafiflemiş gibiydi ya da artık acıdan uyuşmuş mu demeliydim? Sana bakmaya alışmış gözlerimin her yerde seni görme çabaları… Ne kadarda zordu varlığımdan habersiz olan seni delice en derinlerde yaşamak… Seni bende böyle yapanda buydu belki diye düşünüyorum. Ulaşılmazlık… Köle ile sultanın aşkı demek geçiyor içimden ama ‘’Yusuf ile Züleyha’’ sözcükleri dökülüyor dudaklarımdan… Seninle olan hiçbir şeyin sonu olmuyor başlangıçları sen ortaları sen ama sonlarına hiç varamıyorum her yolda farklı engeller her engellerde de yeni yollar çıkıyor karşıma… Her engel sen tarafından koyuluyordu sevgili, anlıyorum ki koşmamak lazım sahibimmiş gibi o zaman değer kıymet bilinmezmiş. Ben gider sevgili Allah’a emanet…

AŞKLARDA SANATÇILARIN SÖYLEDİĞİ ŞARKILAR KADAR YALAN. BAŞKASININ DERDİNİ BAŞKASI NASIL ANLATIR Kİ… BENİM SANA OLAN AŞKIMI SENİNLE BAŞKASININ YAŞAMASI GİBİ…