Ufukta duran O ise, izlemek nasıl güzel olmasın? Her insanın huzur aradığını sandığı zamanlar vardır, derin düşüncelere daldığı… Denizin kenarına oturursun ve ufuklar hayallerin, geleceğin ve geçmişin olur. Suçlu ufuklar mı? Ufuktakiler mi? Yoksa bizler miyiz? Ufuklar, hep var herkes oturup izliyor ele geçen nedir? Ben acı, sen mutluluk, onlar gam, keder, dert, tasa… Sorunları büyüten kafasında bizlersek çözümde bizde midir? Yoksa bizler onlara amâde mi? Onlar bizi içten içe yiyen bitiren düşündüren, bizlere yön veren ufuklar olmuş farkına varana ne âlâ…
Yalnız adamların dert paylaşım yeri boş banklardan gelen ufuklar… Otursak aslında dost ile koysak başımızı omuzuna hüzünü dile vursak ben anlatsam o sussa, o sussa da ben anlasam… Zaman yok olsa insanlara körleşsek, tek avuntumuz dost ile dertleşsek… Ufuklarımızı kısaltsak ve gerçeğe dönsek? Fark etsek çözümün dibimizde olduğunu, kaçmak yerine çözsek… Acıyı bir nefes sigara gibi düzenli almaktansa paylaşsak, dışa vursak, rahatlasak… Var mı bizle gamlanacak dostlar? Varsa ne âlâ…
Dost eşittir ufuk ise sarıl bırakma. Boş bank bulmak zor kalabalık ordularda git var ona koy başı omza. Dalar mısınız çıkar mısınız size kalsın…
Ey dost gelsen ya?
Otursan karşıma…
Bu sefer tutma fırlat tabağı yansın Can’ım
Açılsın Kaş’ım
Yeter ki senden bir anım kalsın ömre bedel…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder